Definition des Verbs auskeimen
Definition des Verbs auskeimen: Natur; sich keimend entwickeln; aufkeimen; sprießen; hervorwachsen; keimen; (sich) vorwagen mit Bedeutungen, Synonymen, Präpositionen, Objekten mit Kasus, Grammatikangaben, Übersetzungen und Konjugationstabellen.
aus·keimen
keimt
aus
·
keimte
aus
·
ist ausgekeimt
germinate, sprout
/aʊ̯sˈkaɪ̯mən/ · /kaɪ̯mt aʊ̯s/ · /kaɪ̯m.tə aʊ̯s/ · /aʊ̯sɡəˈkaɪ̯mt/
[Pflanzen] sich keimend entwickeln; aufkeimen, sprießen, hervorwachsen, keimen, (sich) vorwagen
Bedeutungen
- a.[Pflanzen] sich keimend entwickeln, aufkeimen, sprießen, hervorwachsen, keimen, (sich) vorwagen
- z.<ist> Noch keine Bedeutung hinterlegt.
Konjugation Bedeutungen
Verwendungen
Noch keine Verwendung hinterlegt.
Synonyme
Übersetzungen
- germinate, sprout
прорастать, всходить, давать ростки, дать ростки, прорасти, пускать ростки, пустить ростки
brotar, germinar
germer
filizlenmek
brotar, germinar
germogliare, buttare, smettere di germogliare, svilupparsi
germina
csírázás
kiełkować, wykiełkować
αναπτύσσομαι
kiemen
klíčit, vyklíčit
groningsprocess
spire
発芽する, 芽生える
brotar, germinar
itää, versoa
keime, spire
hazi
klijati, proklijati
изникнување, појавување
kaliti, vzkliti
klíčiť
klijati, proklijati
klijati, proklijati
вибухати, проростати
покълвам
прарастаць
berkecambah, bertunas
nảy mầm
nihollamoq, unmoq
अंकुर फूटना, अंकुरित होना
发芽, 萌发
งอก
발아하다, 싹트다
cücərmək
აღმოცენება, გაღივება
অঙ্কুরিত হওয়া, অঙ্কুরোদ্গম হওয়া
mbij
अंकुर फुटणे, अंकुरणे
अंकुर फूट्नु, अंकुरिनु
అంకురించు, మొలకెత్తు
dīgt, uzdīgt
முளைத்தல்
idanema, võrsuda
բողբոջել, ծլել
çikîn
נביטה
إنبات
جوانه زدن
نکلنا، پیدا ہونا- ...
Übersetzungen
Konjugation
keimt
aus·
keimte
aus· ist
ausgekeimt
Präsens
keim(e)⁵ | aus |
keimst | aus |
keimt | aus |
Präteritum
keimte | aus |
keimtest | aus |
keimte | aus |
Konjugation